Vətən Müharibəsində futbol camiəsindən olan kifayət qədər tanış simanın adına rast gəlindi. Onlardan biri də Ağakişi Mehdizadə idi. Futbol ictimaiyyəti arasında “Bobo” kimi tanınan Ağakişi.

Vaxtilə “İnter”də Kaxaber Tsxadadzenin “sağ əli” hesab olunan, sonradan elə həmin mütəxəssislə Gürcüstan millisində çalışan, son olaraq “Neftçi”də Tərlan Əhmədov üçün rəqiblərin təhlilini aparan Mehdizadə 2017-nin dekabrında adı oyun nəticələrinin manipulyasiyasında hallandığı üçün futboldan ömürlük uzaqlaşdırıldı.

Ağakişi müharibənin qızğın vaxtında döyüş bölgəsində vuruşub, yaralandığı üçün bir müddət hospitalda müalicə olunub, sonra yenidən ön cəbhəyə tələsən qardaşlardan idi. Bir çoxları kimi, o da artıq evində, ailəsinin yanındadır.

Dünən təxris olunan “Bobo” Bakıya qayıdan kimi offsideplus.az-ın əməkdaşı ilə söhbətləşdi. 

- Necə deyərlər, həmişə evində-eşiyində. Nə vaxt gəldin?

- Dünən buraxdılar. Sənəd veriblər, sabah onu aparıb komissarlığa təqdim edəcəm. Həmin sənədə əsasən hərbi biletim gələcək.

- Təxris olunmaqla ilə bağlı qaydalar necədir? Hansı əsasla buraxırlar, bilmirsən? Çünki gözləri yolda qalan valideynlər var.

- Açığı, qanunlardan xəbərsizəm. Nə gizlədim, özüm də belə tez təxris olunacağımı gözləmirdim. Çünki bizimlə birgə kəşfiyyat taborunda olan uşaqlardan bir qismini Laçına apardılar. Düşünürdüm ki, onlar qayıdandan sonra bizi buraxarlar. Yanvardan tez olmayacağını təxmin edirdim. Noyabrın 16-da hospitaldan çıxıb Cəbrayıla yollandım, o vaxtdan ordaydım. Bəlkə də müharibədə yaralananları, müxtəlif xəsarətlər alanları daha tez buraxırlar.

- Tək səni buraxdılar?

- Yox-yox, məndən başqa da uşaqlar vardı. Cəbrayılda 3-4 nəfər yığışıb, Füzuliyə gedən “Qazel”ə minib yola düşdük. Oturmağa yer də yox idi, ayaqüstə getdik. Ordan da taksiylə birbaşa evə.

- Müharibə başa çatandan sonra hardaydın?

- Cəbrayılda. Bizim briqada Cəbrayılda yerləşdirilmişdi. Briqadalar işğaldan azad olunmuş torpaqlar üzrə bölünərək mövqe tutub.

- Çox qabağa getdik, qayıdaq sentyabra. Nə vaxt getdin, necə getdin, nələrlə qarşılaşdın?

- Sentyabrın 28-i axşam qapımızı döydülər. Bildirildi ki, səhər filan saatda hərbi komissarlıqda olmalıyam. Səhər getdim, günortaya kimi orda qaldıq, günortadan sonra hamımızı “Nasosnı”dakı (Hacı Zeynalabdin Tağıyev qəsəbəsi – H.) hərbi hissəyə göndərdilər. Hərbi xidmət dövründə kəşfiyyat taborunda olduğum üçün bu dəfə də kəşfiyyatçıların sırasına qoşuldu. Tərifləmək kimi çıxmasın, hərbi xidmətdə olanda nümunəvi əsgər kimi mənə Tərifnamə verilmişdi, məzuniyyətə buraxmışdılar. “Nasosnı”da qaldığımız 4 gün ərzində 88 nəfər kəşfiyyatçı yığıldı, müəyyən təlimlər keçdik. Silahlar, gecə görmə cihazları, qısası, döyüş üçün lazım olan ləvazimatları təhvil alandan sonra cəbhə bölgəsinə yollandıq. Oktyabrın 3-ü idi, birbaşa Füzuliyə getdik.

- Sona qədər də orda qaldız?

- Füzulidə bir gün qalandan sonra döyüş istiqaməti Hadruta verildi. Birbaşa döyüşə girdik, atışmaya. Bizim XTQ (Xüsusi Təyinatlı Qoşunlar) Hadruta daxil olmuşdu, biz də onların arxasınca gedirdik. Onda qəsəbə tam boşalmamışdı, yerli camaat qaçhaqaçda idi, düşmən ordusu təpələrdə mövqe seçmişdi. Demək olar, göz-gözə döyüş gedirdi. Onlar Hadrutu bu cür asanlıqla itirəcəklərini gözləmirdilər. Müharibə əsasən uzaq məsafədən artilleriya atışları ilə müşahidə olunurdu. Cəbhədə olduğum vaxtda düşmənlə üzbəüz atışmanı ilk dəfə Hadrutda gördüm. Ən vacib təpələr var idi ki, onları almalıydıq ki, 3-4 günə həmin təpələr artıq bizdə idi. Təpələri tam alandan sonra qəsəbəyə, ardınca digər kəndlərə girdik.

- Müharibə hələ də davam edir...

- Əlbəttə. Hadrutu alandan sonra bizi Cəbrayıla gətirdilər. Orda 2 gün istirahət edəndən sonra bu dəfə Xocavənd istiqamətinə yollandıq. Xocəvəndin Tuğ kəndini almalı, ardınca ətraf kəndləri işğaldan azad etməliydik. Açığı, Hadrutla müqayisədə bu dəfəki döyüş nisbətən rahat alındı. Çünki böyük üstünlüyə sahib idik və durmadan düşmənin üzərinə gedirdik. Hadrutda isə müharibə ab-havasında yeniydik, nə etməli olduğumu, bizi nələrin gözlədiyini öyrənirdik. Növbəti ağır döyüşlərdən sonra bir günlük istirahət verildi. Ardınca yenidən Füzuli istiqamətinə yön aldıq. Oktyabrın 23-ü idi, günorta. “Beton” deyilən yer vardı, əsgərlikdə, müharibədə olanlar oranı yaxşı tanıyır. Alınması çox çətin görünən yeri idi, işğaldan azad etməliydik. Ağır tapşırıq idi deyə, üç hərbi hissənin kəşfiyyat qrupları birləşmişdi.

- Dediyin əraziyə çatmısız, yoxsa ora doğru getməlisiz?

- Ora getməliydik. Yük maşınlarına doluşub həmin istiqamətə yollanmalıydıq. Tapşırıq verilib, maşınlar maksimum sürətlə hərəkət etməlidir ki, düşmən bizi nişan ala bilməsin. Torpaq yolda yük maşınları sürətlə irəlilədikcə toz-tuman aləmi bürüyürdü. Elə oldu ki, bizdən öndə gedən iki maşın ermənilər tərəfindən vuruldu. Maşınlar dərhal yandı, bəzi qardaşlarımız şəhid oldu. Həmin anda bizi aparan və arxadan gələn maşınlar da yoldan çıxıb, dərəyə yuvarlandı. Göz-gözü görmürdü deyə, sürücü yolu itirmişdi. Təsəvvür edin, yük maşını, arxasında 30-35 nəfər adam və o vəziyyətdə bir neçə dəfə aşıb dərədən aşağı yuvarlanır.

- Elə oradaca sən və döyüş yoldaşların yaralanırsız.

- Bəli. Kəllə-beyin, döş qəfəsi, sağ bud, çiyin travması ilə xəstəxanaya yerləşdirildim. Bəxtim gətirdi, daha ağır zədələr ala, hətta ölə də bilərdim. “Ural” aşandan sonra öz hayımda deyildim. Kim daha çox zədələnmişdi, qan itkisi gedirdisə, ona yardım edirdik. Maşınlarımız vurulandan, dərəyə yuvarlanandan sonra da dinc dayanmırdılar, artırdılar. Yerimizi bilirdilər deyə, durmadan atəş açırdılar. Dərədə arx, kanal kimi yer var idi, qan itirən uşaqlara orda ilkin yardım göstərirdik. Tibbi yardım gələnə kimi özümdəki ağrıları hiss etmirdim. Bir az keçəndən sonra öz vəziyyətimin də yaxşı olmadığını gördüm.

- Gözünün qarşısında şəhid olan yoldaşlar oldu?

- Əlbəttə, oldu. Ön cəbhədə olan əsgərlərin 80-90 faizi mütləq ki, yanında hansısa yoldaşının dünyasını dəyişdiyini görüb, ya da həyatını itirənləri yoldan keçəndə görüb. Orda dostlaşdığım, zarafat etdiyim, birgə gün keçirdiyim yoldaşlardan şəhid olanlar oldu. “Nasosnı”dan Füzuliyə birgə yollandığım yoldaşlarla söz vermişik, hamı qayıdandan sonra şəhid olan qardaşlarımızın ailələrinə baş çəkib, başsağlığı da verəcəyik, gücümüz çatan köməkliyi də göstərəcəyik.

- Erməni leşləri də görürdüz, başlarını qənimət kimi götürürdüz?

- ...

(davamı olacaq)

HƏBİB